Bizim Gözümüzden Bir Dünya

1 Yorum 284 İzleme

Benzer Yazılar

Uzun bir süre düşünmek gerektiğine inanıyorum yalnız kaldıkça insanların. Dünyaya bizim penceremizden bakmasını, bizimle aynı düşünceye, aynı karaktere sahip olmasını, aynı elbiseyi giymesini, aynı takımı tutmasını, aynı siyasi partiyi tutmasını ve aynı rengi sevmesini isteriz bizim dışımızdaki tüm insanların hatta diğer tüm canlıların… Bizden farklı olana olan tahammül sınırımız belirliyor tüm tercihlerimizi. Ve bizden farklı olduğu için yok ediyoruz her şeyi. Her şeyi yok ederken aslında ruhlarımızı da öldürdüğümüzün farkına varmalıyız artık.
Bunun için düşünmenin vakti geldi. Ama vakit daralmadan eyleme geçmek de gerekir.
Dünyada yaşayan ve bir şekilde varlık gösteren tüm canlı/cansız varlıklara karşı insanların tavrı/bakış açısı belirleyici olacaktır. Ya dünyamızı sevgi ve hoşgörü temeli üzerine inşaa edip kendi ütopyamızı yaratacağız ya da her şeyi yok eden, vicdan ve ahlaki yoksunluğa sahip, insani değerlerden uzak belirli grup, topluluk ve örgütler tarafından yapılan sömürünün ve zulmün bir örümcek ağı gibi bizi içi boşaltılmış böceklere çevirmesine sessiz kalacağız.
Bizlerin yani tüm canlı ve cansız varlıkların; bir bütünün parçası olduğunu, her bir varlığın kendi varoluşsal özellikleriyle bezenmiş ve bu özellikleriyle varlığını sürdürmek için bir öze sahip olduğumuzu bilmeliyiz. Ve sahip olduğumuz bu varoluşsal özü koruyabilmemizin tek yolu birlikte yaşamayı becerebilmekten geçiyor.
Nitekim bir film izlediğimiz zaman filmin görüntü kalitesini hepimiz önemseriz. Görüntü kalitesi ise yüksek çözünürlükle mümkündür. Yani ekrandaki piksellerin artmasıyla. İzleyeceğimiz filmin ekrandaki görüntüsü binlerce pikselin bir araya gelmesiyle bir anlam ifade ediyor öyle değil mi? Birden fazla renkten oluşan her piksel anlamlı bir bütün oluşturuyor.
İşte doğadaki tüm varlıklar da birer piksel niteliğinde olup anlamlı bir bütün için birlikte yaşamayı bilmek zorundadır. Çünkü hiç kimse tek bir renkten oluşan görüntü kalitesi düşük bir ekranda film izlemek istemez diye düşünüyorum.
Kısacası bizler, gökkuşağı gibi sayısız renk cümbüşünden ibaret olduğumuzu bilmeliyiz. Ve bizi güzel kılan en önemli özelliğimiz de bu.
Bunun için de bilgiyle donatılıp kendimizi tanıdığımız zaman birbirimize olan tahammül sınırımız genişleyecektir. Tahammül sınırımız genişleyince birlikte yaşamayı daha iyi becerebileceğiz.
İdeal bir dünya düzeni sevgi ve hoşgörü temelinde yükselecektir.