EDEBİYAT

Dağın zirvesinde, soğuğun ortasındaydı Zerdüşt. Esen rüzgarın bir şeyler söylediğini düşündü önce. Dinledi bir süre. ‘Söylemiyor’ dedi, ‘Hiçbir şey söylemiyor’. Dağın zirvesinden baktığında, rüzgarın önemsizliğini anladı Zerdüşt. ‘Rüzgar ıslık çalar ama doğa konuşur’ dedi kendi kendine. İnsan olmanın ne demek olduğunu çözmeye çalışıyordu. Akıllılar mı insandı yoksa insanlar mı akıllıydı? …

Öneri : Üç Güzel İnsan [1 Bölüm] Tan yeri ağarınca bükülür boyunları ayçiçeklerinin, Umutlu bir bekleyiş başlar gece boyunca, Batmakta olan güneş kızıla çevirince bulutları, Aşka yönelirler zamanın tüm dilimlerinde… Ayçiçeklerine benzer trafik ışıklarında cam silen çocuklar. Minik bedenlerine büyük sorumluluklar yüklenmiş bir zaman dilimde içlerine gömdükleri çocukluğu bir kenara …

Pişmanlık albayım büyüyünce geçiyor mu? Yoksa büyüdükçe seninle birlikte büyüyor mu? Pişmanım albayım, evet. Ayıp mı? Ayıp! Yakışır mı delikanlıya? Gururunu takın biraz. Geçmişte kaldı albayım. O’nun gözyaşlarında kaldı. Anladım. Geç anladım. Geç kaldım. Pişmanım. Biliyor musunuz, bana iyi geceler demedi. Benim iyi geçmeyen gecelerimde sen neredeydin dedi. Al şu …

Hava gibi yüreğime de cemre düşüyor, Sana olan duygularım ısınıyor yavaş yavaş… Boynunda tatlı Nergis kokusu, Ellerin ise tenimi okşayan bahar güneşi… Iğıl ığıl içime işliyor bakışların, Kirpik uçlarından kalbime doğru bir filiz yeşeriyor. Ve sen, Hoş geliyorsun bana her şeyinle Yeni bir ritim oluyorsun kalbimde. Sevgilerle Elif AÇIKGÖZ

Akıp giden zamanın içinde bir nokta bile değildik. Sisler ardında kaybolup giden olasılıklar, Ve durmadan kesişen ruhlardık. Ne gecelerin sessizliğinden, Ne de yıldızlardan medet umduk. Güneşin yakıcı ışıkları altında, Issız gölgelere sığındık. Isındık kanatlanan kalplerle, Kör olmuş kalplerle kavrulduk. Utandık bakarken çıplak gözlerle, Hatıralara uzandık.. Uyandık bize dar gelen uykudan, …

Dağılmış toz zerreleri gibi her bir kerpiç tanesinin içinde Zamana yenilen yüzler gibi harabeye döndüm… Sağanak halinde akan bir dam Ve fay hattı döşenmiş çatlak duvarlardan içeri sızmaya çalışan bir soğuk rüzgar bölüyor uykumu. Şiddetli bir sarsıntıyla fal taşı gibi açılan gözler seriyor önüme bütün çıplaklığı. Silip süpüren bir çağın …

Bir dünya bırakın çocuklara Sokak arkadaşına sarıldığında sevgiyi hissetsin, hangi ırktan olduğunu değil. Bir dünya bırakın çocuklara Korktukları tek ses patlayan oyun topları olsun, evlerine yağan bombalar değil. Bir dünya bırakın çocuklara Görüp görebileceği kırmızı renkler paletlerindeki dünya olsun, sokak kaldırımlarındaki kan lekesi değil. Bir dünya bırakın çocuklara Birisi ışıklı …

Günaydın. Kahkahalar dolusunca günaydın neden mi? Yeni bir güne uyandın. Sana ait koskocaman yepyeni bir gün. Hafif bir uyku sarhoşluğuyla sabah kalkarken kollarını yanlara açarak şöyle bir esnedin. Kalkıp elini yüzünü yıkadın ve geceden hazırladığın pazara uygun en sportif en rahat kıyafetlerini çektin üstüne. Önceden düşünüp tasarladığın o müthiş pazar …

Yaşamadığım hayata, Yaşayamadığım aşka, Yaşayamadığım dostluklara, Borcum var. Yaşayamadığım doğaya, Sevemediğim hayvanlara, Koklayamadığım bitkilere, Borcum var. Gidemediğim okyanuslara, Çıkamadığım dağlara, Kaybolamadığım çöllere, Borcum var. Okuyamadığım kitaplara, Tanıyamadığım yazarlara, Öğrenemediğim dillere, Borcum var. Çekemediğim fotoğraflara, Sevemediğim çocuklara, Elini öpemediğim büyüklerime, Borcum var. Yetişin dostlar, borcum var. Yaşamadığım hayata, Aşka… Dostuklara…   …

   Nasıl ki bir çiçeği toprağa ekersin yaprak yaprak açar, nasıl ki bir çimen tohumunu toprağa ekersin, ilk olarak başını o ağır toprağın altından çıkarıp güneşe selama durursa ve sonrasında o yeşil çimen taneleri her gün geçişinde birer birer çoğalır ve gözünde muhteşem bir yeşil manzara oluşturursa, hayatımız da böyle. …