HİKAYE

Dağın zirvesinde, soğuğun ortasındaydı Zerdüşt. Esen rüzgarın bir şeyler söylediğini düşündü önce. Dinledi bir süre. ‘Söylemiyor’ dedi, ‘Hiçbir şey söylemiyor’. Dağın zirvesinden baktığında, rüzgarın önemsizliğini anladı Zerdüşt. ‘Rüzgar ıslık çalar ama doğa konuşur’ dedi kendi kendine. İnsan olmanın ne demek olduğunu çözmeye çalışıyordu. Akıllılar mı insandı yoksa insanlar mı akıllıydı? …

     12 yıllık hikaye..      Temmuzun ilk haftası..      Günün belirsiz olması ile gerektiği kadar sıcak bir yaz beldesi günüydü.      Her zaman ki kadar hafif esintili ve çocukluğundan beri yazlarını beraber geçirdiği arkadaşları ile birlikteydi.      Aslında her şey bir önceki günden farksızdı. Öğlen saatlerinde …

Öneri: Ütopyanın Kanatları [Pusula] Öneri: Ütopyanın Kanatları [1 Bölüm] İkinci Bölüm: ‘’Yazar ve Ölüm…’’      Güneş henüz doğmuştu ancak şehir ışıl ışıldı. Güzel havanın tadını çıkarmak isteyen Boz Güvercin balkonda oturmuş, gelip geçenleri seyrediyor, bir yandan da sevdiği yemişi yiyordu. Oldukça ender bulunan bu yemişi çok sevgili patronu, yazar, …

Ateşin başındaydı Zerdüşt. Bir karartının yanına oturduğunu gördü. İlgilenmedi. Karartıdan bir ses geldi, ‘Kimsin?’. Cevaplamadı Zerdüşt. Kim olduğunu tanımlayacak bir cümlesi yoktu. Şarabından uzattı Zerdüşt, adam içti. Tekrar sordu adam, ‘Kimsin?’. Bu sefer ses geldi Zerdüşt’ten, ‘Kafamızdaki adalet, gerçek adalet mi?’ Adamın beklediği soru değildi. Bir süre sustu. ‘Öyle midir?’ …

Öneri : Üç Güzel İnsan [1 Bölüm] Tan yeri ağarınca bükülür boyunları ayçiçeklerinin, Umutlu bir bekleyiş başlar gece boyunca, Batmakta olan güneş kızıla çevirince bulutları, Aşka yönelirler zamanın tüm dilimlerinde… Ayçiçeklerine benzer trafik ışıklarında cam silen çocuklar. Minik bedenlerine büyük sorumluluklar yüklenmiş bir zaman dilimde içlerine gömdükleri çocukluğu bir kenara …

Güneşe bakma cesaretini bulamamış yüzlerle karşılaşmaya alışıyorum gün geçtikçe. Bu memleketin üstüne karanlık çökünce tenhalaşır sokaklar. Atılan her bir adımda ısınırken kaldırım taşları üşümeye başlıyor birden. Gece zifiri karanlık… Ve sessizlik hakim her yere. Büyük ve derin bir sessizlik. Ve üç güzel insan geliyor gözümün önüne bugün yürürken Turgut Özal …

Öneri : Ütopyanın Kanatları [Pusula]   Birinci bölümü: Yazar, kendini öldürür… Sıradan ve çok önceden düşünülüp yazıldığı gibi bir günün yaşanması için her şey hazırdı ancak kaderin başka planları vardı, ya da en azından Yazar’ın niyeti başkaydı. O, dehşetli gün yaşanana dek İki Büyük şehir ve Bir Uğursuz şehirde hayat olağan …

Kuşlar şehri: Bursa Kediler şehri: İstanbul ‘’… şehrin adı Gelincik şehriydi. Uçsuz bucaksız topraklarda, sonu yokmuş hissi veren gelinciklerden adını almaktaydı.’’ Gelincik sultanı: Gelincik şehrinin yöneticisi, şehrin generali ve meşhur bale oyununun yönetmeni. Gelincik şehri: sürgün edilen, virane şehir. Dönen kişi sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Kesin ölüm gözüyle bakılır. …

   Nasıl ki bir çiçeği toprağa ekersin yaprak yaprak açar, nasıl ki bir çimen tohumunu toprağa ekersin, ilk olarak başını o ağır toprağın altından çıkarıp güneşe selama durursa ve sonrasında o yeşil çimen taneleri her gün geçişinde birer birer çoğalır ve gözünde muhteşem bir yeşil manzara oluşturursa, hayatımız da böyle. …

Bir bayram sabahıydı. Bayramın ilk günü. İlham Bey’ler yine dairesinde bir başına vakit geçiriyordu. Sahip olduğu vakti bekleyerek harcıyordu, cömertçe. Kapısı çaldı saat tam 10:12’de. Kapının sesini duyunca *berhudar oldu. Usulca doğruldu beklediği yerden ve kapıya doğru yürüdü. – Geliyorum! Aynı gün. Saat 10:47. Saygı Nine, elinde gümüş kaplı aynası ile sallanan …