Kadın başlangıçtır.
Bir fidan verseniz onu diker, büyütür ormanlara karıştırır bir kadın. Eldir ayaktır kadın. Ona un verseniz ekmek yapar, bir parça kumaş dahi verseniz onu muhakkak değerlendirir evinin bir köşesinde.
Yaratıcıdır kadın.
Tüketmeyi sevmez, yıkmaktansa yapmayı tercih eder.
Çiçektir kadın. Ne kadar ışığınızı ona yansıtır, ne kadar çok ilgi şefkat ve özveri ile beslerseniz o kadar güzel kokular yayacaktır etrafına.
Susar kadın.
Zulmü gördüğünde, ihaneti tattığında, değersiz hissettiğinde ve aslında onun içinde gerçekten bittiğinizde susar kadın.
Umuttur kadın.
Evinin her bir köşesinde huzur saklıdır. Pencereleri gün ışığı dolusunca güzelliklere açılır her sabah. Yarını bekler, yarınları besler.
Annedir kadın.
‘Aman sıkı giyin üşütme’ dir. Otuz kırklı yaşlarında yeniden birinci sınıf ödevleri yapmaktır. Bazen sıfırdan başlayıp çocuk olmak, bazen koskoca adam gibi dimdik durmaktır. Oğul ile aslan kesilmek, kızı ile prenses olmaktır. Narin olmak nazik olmak ancak yeri geldiğinde bir kaya gibi sert olmak, yara almak, yıkılmak ama yine de yılmamaktır. Hayatın zorlu yollarına rağmen dimdik duruşu öğretendir kadın.
Kayıptır kadın.
Bir kadını kaybettiğinizde, o evin sesi gider, neşesi gider, yarım kalan yemeği gider.
Bakıcısı, bahçıvanı, dikiş ustası, ahçısı, yâreni, annesi, arkadaşı, her zaman orada olduğunu bildiğin bir dost eli gider. Artık her şey yarımdan da eksik kalmıştır. Ve çok geç anlaşılır aslında bir kadının gidişi ile birçok şeyin gidişi.
Ve başlangıçtır kadın.
Yine yeniden. Bütün bu düzenin kendinin aksi yöne estirdiği rüzgarlarda savrulurken her zaman ayağa kalkıp yeniden başlamayı bilendir. Doğan, doğuran özünden besleyendir. Yeni bir canın başlangıcıdır kadın. Bir insanın doğumundan ölümüne dek geçen döngüde en aktif rolü oynayandır.
Hayatınızın hangi anında, nerede olmasını istiyorsanız orada bulunur gerçek bir kadın. Ta ki siz onun gönlünü bir kuş misali kanatlandırıp yuvadan uçurana kadar.
Kadın BİRÇOK şeydir.
Biz ise bir.
Sevgilerle Elif SİPAHİOĞLU