Modern Kafalar Gazoz Kapağın Hikayeler
Benzer Yazılar
Çok uğraşmadım bu ümitsizlik için. Hikayenin nasıl başladığı ya da nerde başladığı aklımda pek net değil. Ama hızını yakalamaya çalışırken geçti hep zaman.Unutmakla alışmak eş anlamlı olmasada şüpheleniyorum hep. Belki de bu acıyı çeken eski kulağı kesik abilerimizden biri, uyanıp işe anlamını sildi kelimelerin. Kim bilebilir ki.
Bir gün yine aynı durum, aynı geceler derken, saniyeler dakikaları, dakikalar saatleri kovaladı. Ben yine hem en yıkık halimle, hem de son derece dik başlılığımla fink atarken izbe birahanelerde unutmakla alışmanın verdiği durumu yaşamakla bitirmeyi umuyordum geceyi.
Ahşap masalı, hafif dumanlı, beyaz leblebi, bira kokan derme çatma bir dört duvar içine girdim. Aynı masada oturup aynı şeyleri içtim yine. Aynı muhabbetler aynı konular dilde pelesenk ama aklım öyle değil hiç. İştah desen yok, uyku desen yok, suratta mimik desen yok. İyiye dahi hiçbir şey yok yine bende.
Kaçıncı gecenin sabahındayım yokluğundayım unuttum artık. Kaç şiiri hiç ettim düşünememekle Allah bilir. Kaç kere gitti elim telefona, kaç kere kan kusar gibi sigarayı çektim içime,kaç kere yaşadım ben kötüyü. Kaç kere dibe vurdum sayısı belli değil.
Yani ne başındayım hikayenin ne sonunda. Tek bildiğim kabullenip kafam önde devam ettiğim. Allah düşürmesin kimseyi. Çok da büyütmemek lazım aslında. Kim sevdiği ile beraber ki.
Sevgi ve özlemle..
